Japanalicious dag 5: Shiiiiiiinkaaaaanz’n!!!!!!

Leaving Tokyo

Bij ons voorlopig laatste ontbijt in Tokyo vullen we de papieren in van de Japan Rail Pass waarmee we de komende 2 weken gaan reizen. De jazz op de achtergrond in de koffiebar versterkt een onontkenbaar gevoel van ‘afscheid’. Tokyo is apart en op veel vlakken gesloten maar krijgt je op een paar dagen compleet gecharmeerd. De metropool flirt met New York, vecht voor oude waarden en traditie en wil toch high tech & nieuw zijn. Alsof naar alle fases van een mensenleven ineens wordt gestreefd.

We nemen de shinkanzen, de japanse hoge snelheidstrein. Het station is de plaats waar de verschillen tussen west en noord-oost extra hard in de verf worden gezet. Het openbaar vervoer in deze miljoenenstad (10mil) is de hartslag van de samenleving. De hordes kleine mensen die als gedrilde automatons, tokkelent op hun smartphone naar hun bestemming stromen zijn hoffelijk, precies en proper. We kunnen het niet helpen te denken dat we in hun ogen, vuil, lomp en grof moeten zijn. Dromend van een wereldburger status denken we stil; “Als dat de waarden en normen zijn waar we een samenleving aan meten, dan zijn we niet eerste...”

We wisselen de “Japan Rail Pass”, het is een aziatisch ambachtelijk gebeuren met veel en mooi papier en nog meer stempels in zwart en rood. Het is een misvatting dat alles hier high tech is. Tablets, smartphones en flinterdunne televisies zijn er bij de vleet, maar vele dingen zoals een abonnement zijn gewoon een fancy stuk karton*. Als je hem kwijt bent, ben je hem dan ook kwijt maakt de vriendelijke jufrouw aan de kassa ons duidelijk.

We komen aan in Nagano. Op het eerste zicht een typisch ski oord; hotels, kabellift, berg met sneeuw... Apres-skibar iemand ?

Schoenen uit bij het binnenkomen; voetnoten van Greg

Of ik fan kan worden van het openbaar vervoer? Files (met wagens) heb ik nog niet gezien, en we kunnen zonder. Wel misschien moeten de nmbs en de lijn hier op studiereis komen. Of is sociaal in België enkel een geld herverdeling van de werkende middenklasse naar financiële instellingen en de minder werkwillige?

* Stations camera, gezichtsherkenning en cross match met de foto die u aan de luchthaven nam... et voila dacht de techie in mij. Ze zouden het lusten als zoete koek. Internationaal projectje droom ik dan...